بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان در کودکان 11 تا 14 ساله ایرانی به وسیله شاخص Child-OIDP: قسمت دوم- تأثیرات اجتماعی-دندانی

سابقه و هدف : با توجه به شیوع بالای بیماری‌های پریودنتال و پوسیدگی دندان و توجه روزافزون به استفاده از مفهوم کیفیت زندگی در تصمیم‌گیری‌های کلینیکی، این مطالعه با هدف بررسی تأثیرات اجتماعی-دندانی (socio-dental impacts) بیماری‌های پریودنتال و پوسیدگی در کودکان به کمک شاخص Child-OIDP صورت پذیرفت. مواد و روشها : در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، تعداد 310 دانش‌آموز راهنمایی شهر تهران پس از انجام مصاحبه و تکمیل پرسشنامه Child-OIDP ، تحت معاینه کلینیکی قرار گرفته، تعداد دندان‌های پوسیده، شاخص ساده شده بهداشت دهان ( OHI-S ) و خونریزی حین پروبینگ ( BOP ) آنها ثبت شد. آزمون‌های آماری مورد استفاده Independent sample t ، Chi-square و Binary logistic regression بودند. یافته‌ها : میانگین تعداد دندان‌های پوسیده در پسران به صورت معنی‌داری بیش از دختران بود (001/0= P ) . همچنین میانگین شاخص ساده شده بهداشت دهان ( OHI-S ) در پسران بیشتر از دختران بود (00/0= P ). حدود 6/30 درصد از کودکان اختلال در عملکردهای روزانه را به واسطه مشکلات مرتبط با بیماری‌های پریودنتال ( CSI- periodontal ) و 8/34 درصد از کودکان اختلال در عملکردهای روزانه را به واسطه مشکلات مرتبط با پوسیدگی دندانی ( CSI- caries ) ابراز نمودند. احتمال گزارش کردن CSI-periodontal توسط دختران 8/1 برابر پسران بود. عدم استفاده از مسواک با CSI-periodontal و CSI-caries ، همچنین پوسیدگی با CSI-caries رابطه معنی‌داری را نشان داد(05/0> P )؛ اما رابطه OHI-S و BOP با CSI-periodontal معنی‌دار نبود (05/0< P ). نتیجه‌گیری: برخلاف خونریزی از لثه و OHI-S ، پوسیدگی با اختلال در کیفیت زندگی کودکان رابطه معنی‌داری داشت. بنابراین Child-OIDP می‌تواند در ارزیابی نیازهای درمانی مربوط به پوسیدگی در کودکان 11 تا 14 ساله مورد استفاده قرار بگیرد.